SPOGLĄDAJĄC W PRZESZŁOŚĆ

W Dekrecie o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes divinitus Soboru Watykańskiego II czytamy: Chociaż obowiązek rozszerzania wiary ciąży w odpowiedniej części na każdym uczniu Chrystusowym, to jednak Chrystus Pan powołuje zawsze z liczby uczniów tych, których sam chce, aby byli z Nim i aby mógł ich wysłać na głoszenie nauki narodom. Dlatego przez Ducha Świętego, który udziela, jak chce, charyzmatów dla wspólnego dobra, wzbudza w sercach jednostek powołania misyjne (nr 23). Zapał misyjny był zawsze w sercach wielu sióstr, o czym świadczy fakt, że już w pierwszych dziesiątkach lat istnienia Zgromadzenia, kilkakrotnie usiłowały wyjechać do pracy misyjnej, ale Bóg miał inne zamiary. Zaplanowany na koniec września 1939 r. wyjazd do Chin, przekreślił wybuch II wojny światowej.

Kiedy więc Sobór Watykański II na nowo wskazał misyjny charakter całego Ludu Bożego, Zgromadzenie starało się odpowiedzieć na potrzeby i oczekiwania Kościoła i w roku 1975 pierwsza "ekipa" sióstr została skierowana do pracy na afrykańskiej ziemi.  Tak zaczęła się historia misyjna Zgromadzenia Sióstr św. Józefa.

 
Pierwsze cztery siostry rozpoczęły swoją posługę w północnej części Konga w miejscowości Oyo. Kontakt z miejscową ludnością nawiązały poprzez zorganizowany kurs kroju, szycia i trykotarstwa dla kobiet i dziewcząt, a także pracę wśród chorych i w aptece.

Tak budowały się wzajemne relacje i rosło zaufanie. Każda okazja była dobra, aby mówić ludziom o miłości Boga Ojca.  W 1981 r. do pierwszych józefickich misjonarek dołączyły inne i została utworzona druga wspólnota w stolicy Konga w mieście Brazzaville. Siostry zaangażowały się tam w pracę ewangelizacyjną przy parafii św. Franciszka z Asyżu i opiekę nad trędowatymi w szpitalu oddalonym 7 km od miasta.

W roku jubileuszu 100-lecia powstania Zgromadzenia cztery józefitki powiększyły grono misjonarek w Kongo. W tym też roku siostry podjęły posługę misyjną w Gamboma, miejscowości położonej ok. 100 km od Oyo. Usytuowanie i warunki tego domu były odpowiednie do utworzenia tam nowicjatu. Rozpoczęto w nim formację tubylczych dziewcząt, które pragnęły podjąć życie zakonne w duchu charyzmatu Ojca Założyciela - św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego.

Lata 1997 -1999 naznaczone były dramatem wojny domowej w Kongo. Przez cały ten czas siostry były obecne, by pomagać miejscowej ludności i trwać z nimi w wielkim cierpieniu.

Kolejnym, niespodziewanym i bolesnym przeżyciem dla Zgromadzenia była śmierć jednej z pierwszych misjonarek - s. Felicji Zagroba w maju 1998 r. Zmarła w Kamerunie, w 48 roku życia, po 23 latach pracy misyjnej i spoczywa na cmentarzu w Yaounde.

Kapituła Generalna w 1992 r. podjęła decyzję o reorganizacji struktur Zgromadzenia, w wyniku czego powstały prowincje i delegatury. Od tegoż roku sześć wspólnot w Kongo i Kamerunie tworzą Delegaturę Afrykańską, w której obecnie posługuje 27 józefitek czterech narodowości. Formację początkową, w postulacie i nowicjacie odbywa 16 dziewcząt afrykańskich, przygotowując się w ten sposób do oddania się Bogu w życiu zakonnym.