Ks. Zygmunt Gorazdowski (1845-1920) był kapłanem archidiecezji lwowskiej obrządku łacińskiego, proboszczem parafii św. Mikołaja we Lwowie. Jako tercjarz franciszkański założył Zgromadzenie Sióstr św. Józefa (józefitki), których charyzmat oraz opieka nad chorymi i pomoc biednym, wywodzą się z duchowości św. Franciszka z Asyżu.

Ks. Gorazdowski prowadził różne instytucje dobroczynne, napisał katechizm ludowy, założył gazetę. Chociaż nie był zakonnikiem, jednak w całym swoim życiu odznaczał się franciszkańskim umiłowaniem ubóstwa. Jego działalność często porównywana jest do dzieła św. Brata Alberta Chmielowskiego w Krakowie. Mówi się o nim, że był "Lwowskim Bratem Albertem".

Był założycielem lub współzałożycielem m.in. Stowarzyszenia Boni Pastoris dla duchownych, Związku Towarzystw i Zakładów Dobroczynnych w Galicji, Zakładu dla nieuleczalnie chorych i rekonwalescentów, internatu dla ubogich studentów, Domu pracy dobrowolnej dla żebraków. Powołał do istnienia pierwszy, a także przez długie lata jedyny w Galicji Zakład Dzieciątka Jezus dla samotnych matek i porzuconych niemowląt. Działał w Towarzystwie św. Salomei, wspomagającym ubogie wdowy i ich dzieci, a także w Stowarzyszeniu dla ubogich szwaczek.

Z jego inicjatywy rozpoczęła działalność we Lwowie tania Kuchnia Ludowa. Żywili się w niej robotnicy, studenci, młodzież szkolna i dzieci. Wydawano w niej dziennie około 600 obiadów. Korzystał z niej także br. Albert Chmielowski podczas swoich pobytów we Lwowie.

Jan Paweł II, który beatyfikował go 26 czerwca 2001 r. we Lwowie, powiedział o nim: "Jego życie było ustawiczną służbą miłości. Całym sercem i z całych sił ukochał Boga i służył Mu ochoczo i z radością. Obce mu było przywiązanie do spraw ziemskich, dzielił się z potrzebującymi wszystkim, co posiadał". Za życia nazywano go "Księdzem dziadów", "Ojcem ubogich", "drugim Proboszczem z Ars", Dzisiaj mówi się o nim najczęściej "Lwowski Apostoł Bożego Miłosierdzia".

Bł. Zygmunt Gorazdowski urodził się w Sanoku 1 listopada 1845 r., został ochrzczony we franciszkańskim kościele Podwyższenia Krzyża Świętego. Po jego beatyfikacji sanoczanie dedykowali mu kaplicę w kościele franciszkańskim, w której znajduje się ołtarz z jego relikwiami. Od 2001 r. franciszkanie razem z wiernymi w pierwszy czwartek każdego miesiąca odprawiają specjalne nabożeństwo ku czci bł. Z. Gorazdowskiego, a jego kult cieszy się w Sanoku dużą popularnością.

Ks. Zygmunt Gorazdowski razem z s. Salomeą Adelą Danek (1843-1934) założyli w 1884 r. Zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa (Congregatio Sororum a Sancto Joseph - CSSJ), z początkową nazwą Siostry Miłosierdzia Świętego Józefa. Siostry używały również nazwy Zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa Trzeciego Zakonu Świętego Franciszka z Asyżu. Popularnie nazywane są Siostrami Świętego Józefa lub siostrami józefitkami.

Pierwsza wspólnota sióstr józefitek zawiązała się we Lwowie, a pierwsze cztery siostry otrzymały habity jako tercjarki franciszkańskie z rąk prowincjała kapucynów o. Floriana Janochy. W tym samym dniu, 17 lutego 1884 r. ks. Zygmunt Gorazdowski został uroczyście przyjęty do III Zakonu św. Franciszka. Jak podaje ówczesna tercjarska gazeta "Echo III Zakonu Franciszkańskiego".

Ks. Zygmunt Gorazdowski zmarł 1 stycznia 1920 r. we Lwowie, w domu generalnym zgromadzenia.

Obecnie dom generalny józefitek znajduje się w Krakowie, a przełożoną generalną zgromadzenia jest m. Leticja Niemczura. W Polsce siostry należą do dwóch prowincji: wrocławskiej (179 sióstr) i tarnowskiej (206).

23 października, oprócz ks. Z. Gorazdowskiego, kanonizowani byli czterej inni błogosławieni: abp Józef Bilczewski ze Lwowa (1860-1923), księża Gaetano Catanoso (1879-1963) i Alberto Hurtado Cruchaga (1901-1952) oraz z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów - Feliks z Nikozji (1715-1787).

wsm / wp