Czas Tercjatu to moment odpoczynku, zatrzymania się i zweryfikowania swojego kroczenia za Jezusem. W Zgromadzeniu odbywa się 5 lat po ślubach wieczystych. We wspólnocie, jak i w osobistym spotkaniu z żywym Jezusem, w codziennych formacyjnych spotkaniach siostry odnawiały i utwierdzały swoje powołanie. Wieńcząc ten czas odnowy a jednocześnie dziękując Bogu za łaskę powołania, powierzając siebie, Delegaturę Brazylijską i całe Zgromadzenie, siostry pielgrzymowały do Narodowego Sanktuarium Matki Bożej Aparecida. Jaki był ten czas Tercjatu dla każdej z nich, o tym same dają następujące świadectwo:

     Przyjęłam ten czas, jako dar od Boga dla mnie - jako osoby ochrzczonej i konsekrowanej Bogu. Był to czas modlitwy, refleksji, dzielenia się i życia we wspólnocie. Rozpaliło się na nowo w moim sercu przekonanie o tym, jak bardzo Bóg mnie kocha i dlaczego, po co wezwał mnie do życia konsekrowanego. Jestem pewna, że ten czas coraz bardziej, mocniej pobudził mnie do ukochania życia konsekrowanego i do wdzięczności Bogu za ten dar, za ten prezent od Boga. Idę naprzód z odnowionym sercem i mocniejszym moim "Tak", z pewnością, że moim pragnieniem jest być coraz bliżej Jezusa.

s. M. Rosenilda

     W dniach Tercjatu zdałam sobie sprawę, jak Bóg zapewnia wszystko! Jego czas jest dla nas najbardziej odpowiedni. Były to dni spotkania z Bogiem na modlitwie, studiowaniu ważnych tematów dla życia konsekrowanego, a zwłaszcza dzielenia się i życia we wspólnocie, co bardziej rozjaśniło moją drogę i wzmocniło nadzieję. Głębiej jeszcze dotknęłam prawdy, że rozpoczynając od każdej z nas osobiście, możliwe jest szczęśliwsze życie zakonne dając świadectwo miłości Boga. Pozostaje mi tylko dziękować za możliwość zostawienia na chwilę moich prac, aby móc trochę więcej czasu specjalnie poświęcić na refleksje, aby głębiej poznać wielką miłość, jaką Bóg ma dla mnie. Poczułam, że w prostocie i w drobnych rzeczach On jest obecny!

s. M. Faustina