Dnia 10 listopada 2005 roku Katedra lwowska była świadkiem wielkiego dziękczynienia Metropolii Lwowskiej za dar kanonizacji Świętych Józefa i Zygmunta. Długie wieki oczekiwań na ogłoszenie pierwszych Świętych tej Metropolii uwieńczone zostało tak wielkim wyróżnieniem - ogłoszeniem jednocześnie dwóch Świętych. Jakżeż więc godnie pragnęli wierni Kościoła na Ukrainie odpowiedzieć na ten dar niepojętej Boskiej Miłości Miłosiernej. Wszystko zatem służyło temu, by jak najlepiej, jak najpiękniej wyrazić dziękczynienie. Tak więc, w ołtarzu głównym prastarej Katedry lwowskiej umieszczone zostały wykonane w sepii portrety Świętych, z których spoglądali Oni na jakże licznie zgromadzonych uczestników Uroczystości. W wypełnionej po brzegi świątyni znajdowali się dostojni przedstawiciele hierarchii Kościoła łacińskiego Nuncjusz ks. abp Nikola Eterović, cały Episkopat Kościoła rzymsko-katolickiego na Ukrainie z J. Em. ks. kard. Marianem Jaworskim na czele, Hierarchowie przybyli z Polski oraz niezwykle licznie zgromadzeni Kapłani, Siostry zakonne z różnych Zgromadzeń, w tym najliczniej przybyłe Siostry Świętego Józefa z przełożoną generalną M, Leticją Niemczura. W Uroczystości wzięły też udział przybyłe z Polski Siostry z Zarządu generalnego Zgromadzenia Sióstr Józefitek: S. Jana Przetak - wikaria generalna, S. Mieczysława radna generalna, S. Sabina Dusza ekonomka generalna; z Zarządów prowincjalnych Zgromadzenia: S. Nulla Broda przełożona prowincji wrocławskiej, S. Ignis Flis wikaria prowincji tarnowskiej, oraz S. Dolores Siuta - postulatorka procesu kanonizacyjnego św. Zygmunta. Oczywiście, najliczniej reprezentowane były Siostry św. Józefa pracujące na Ukrainie na czele z przełożoną Delegatury ukraińskiej S. Eugenią Świątkowską.
Katedrę lwowską wypełnili świeccy wierni z Kościoła na Ukrainie, przedstawiciele Konsulatu Generalnego RP we Lwowie, a także czciciele nowych Świętych, którzy przybyli z Polski. Koncelebrowanej Mszy św. przewodniczył ks. kard. Fr. Macharski z Krakowa, natomiast homilię wygłosił Metropolita lwowski - J. Em. ks. M. Jaworski. W wygłoszonym Słowie Bożym Ks. Kardynał poruszył wiele wątków ukazujących powojenne martyrologium Kościoła katolickiego na Ukrainie, przypomniał szereg wybitnych postaci i związki łączące Metropolię lwowską i krakowską. Padły nazwiska tak świetlanych postaci Kościoła lwowskiego, jak ks. abp Eugeniusz Baziak, bp Rafał Kiernicki, bp Jan Cieński, ks. Henryk Mosing i inni. Na tym tle postacie nowych Świętych: Józefa Bilczewskiego i Zygmunta Gorazdowskiego zajaśniały niezwykłym blaskiem ofiary, wierności i heroicznego ukochania Boga i biźnich. W trakcie uroczystości dziękczynienia za Kanonizację oddano cześć nowym Świętym w Ich relikwiach, uświetniając celebrację śpiewem katedralnego chóru i józefickiej scholi. Odczytany został również list kard. Angelo Sodano, który w imieniu Ojca Św. Benedykta XVI dał w ten sposób wyraz modlitewnej jedności i obecności Piotra naszych czasów w wielkich wydarzeniach Kościoła katolickiego na Ukrainie. Po Mszy św. odbyła się ceremonia otwarcia wystawy poświęconej wizycie apostolskiej Ojca Świętego Jana Pawła II na Ukrainie. To wówczas bowiem pierwszy słowiański Papież dokonał beatyfikacji obydwu nowych Świętych. On też zatwierdził Ich kanonizację i wyznaczył jej znamienną datę. Jakże cenne i wzruszające było przemówienie w czasie tej ceremonii Metropolity krakowskiego i wieloletniego najbliższego współpracownika Sługi Bożego Jana Pawła II - ks. abpa Stanisława Dziwisza. W tym wystąpieniu nie zabrakło też ciepłych słów o św. Józefie oraz o św. Zygmuncie i Siostrach Św. Józefa duchowych spadkobierczyniach charyzmatu ich Świętego Założyciela. W rodzinnej atmosferze przebiegła również świąteczna agapa przygotowana w Wyższym Seminarium Duchownym w Brzuchowicach. Można zatem być przekonanym, że piękna celebracja liturgiczna, obecność zacnych Gości, oraz wszystko co złożyło się na organizację i przebieg dziękczynienia Lwowskiego Kościoła za dar Kanonizacji św. Józefa Bilczewskiego i św. Zygmunta Gorazdowskiego było godnym Te DeumLaudamus.
Tak przebiegała oficjalna część obchodów lwowskiego dziękczynienia za Kanonizację Świętych Józefa i Zygmunta. Dodać jednak jeszcze trzeba, że miała ona swój szczególny charakter wnikający przede wszystkim z miejsca, w którym ta Uroczystość się odbyła na ziemi z wyciśniętymi śladami długoletniej obecności obydwu Świętych, w mieście przesiąkniętym ich jakże wierną służbą PANU z jej radościami, ale też wielkim trudem i heroicznie znoszonym cierpieniem. Uroczystość ta miała też drugi, nieformalny nurt, który rozpoczął się dużo wcześniej i swym niekończącym się trwaniem systematycznie potężnieje raz po raz się ujawniając. Nieustannie spotyka się bowiem jakże licznie przybywających do Grobów naszych Świętych, czy do Ich relikwii w lwowskiej Katedrze. Tak jak za życia, tak i teraz Święci nie robią różnic w przyjmowaniu wiernych spieszących do Nich ze swoimi małymi i wielkimi sprawami. Można więc tu spotkać katolików obydwu obrządków, wyznawców prawosławia czy też po prostu ludzi dobrej woli, którzy w poszukiwaniu pewnych i skutecznych Przyjaciół napotkali na drogach ludzkich zmagań tych wielkich Protektorów. Patrzy na to z matczyną miłością Śliczna Gwiazda miasta Lwowa, Maryja, z ojcowską dumą spogląda na to św. Józef Jej Oblubieniec, Patron Kościoła i szczególny Orędownik Sióstr Józefitek... Prastara Katedro lwowska... cóż powiedzieć przez łzy szczęścia i wzruszenia... te cuda przerastają wszelkie ludzkie spodziewania... Te Deum Laudamus!...
